โรคราน้ำค้าง

หมวดหมู่: บทความชีวภัณฑ์

โรคราน้ำค้าง

โรคราน้ำค้าง เป็นโรคที่พบการระบาดกันทุกปีในพืชผัก และพืชตระกูลแตงเป็นส่วนมาก ทั้งในเมล่อนแคนตาลูป แตงกวา แตงล้าน แตงโม ไปจนถึงมะระ ราน้ำค้างสร้างความเสียหายให้กับผลผลิต โดยอาจทำให้
ความหวานลดลง ผลผลิตไม่ได้คุณภาพ ราน้ำค้างมักจะเกิดการระบาดในช่วงเวลาที่มีอากาศเย็น มีหมอกและน้ำค้างลงในช่วงเช้า ความชื้นสูง อุณหภูมิประมาณ 16-27 องศาเซลเซียส ซึ่งเหมาะสมต่อ
การเจริญของเชื้อสาเหตุโรคทำให้ขยายลุกลามอย่างรวดเร็ว

ลักษณะอาการของโรค

โรคราน้ำค้าง (Downy mildew) เกิดจากเชื้อรา Pseudoperonospora cubensis สามารถพบได้ในทุกระยะการเจริญเติบโตของพืช อาการเริ่มแรกจะอยู่ที่ใบด้านล่างของต้นบนใบจะมีแผลฉ่ำน้ำ แล้วแผลจะขยายลุกลาม

ทำให้เห็นแผลเหลี่ยมเปลี่ยนเป็นสีเหลือง หากในช่วงเช้าอากาศมีความชื้นสูงจะพบเส้นใยของเชื้อราเป็นขุยสีขาวถึงเทาตรงแผลใต้ใบจากนั้นแผลจะขยายติดต่อกันเป็นแผลขนาดใหญ่ และเปลี่ยนเป็น สีน้ำตาลเข้มหรือเทาดำ

หากอาการรุนแรง จะทำให้ใบเหลืองและแห้งตายทั้งต้น ในระยะติดผลต้นพืชที่เป็นโรคจะติดผลน้อย ผลมีขนาดเล็ก คุณภาพความหวานของผลจะลดลง หากเป็นโรคในระยะมีผลอ่อน จะทำให้ผลลีบเล็ก บิดเบี้ยว

การป้องกัน และกำจัดโรค

กำจัดวัชพืช และเว้นระยะการปลูกให้พอเหมาะ เพื่อให้อากาศถ่ายเทสะดวก
หลีกเลี่ยงการให้น้ำในตอนเย็น เนื่องจากทำให้แปลงปลูกเกิดความชื้นสูงในเวลากลางคืน

และมีสภาพเหมาะสมต่อการเกิดโรคได้

นำต้นที่เป็นโรคออกไปทำลายนอกแปลงปลูก
กำจัดแมลงที่เป็นพาหะนำเชื้อราสาเหตุโรค หมั่นสำรวจแปลงปลูก เพื่อยับยั้งการระบาดของโรค
การป้องกันกำจัดโดยชีววิธี เช่น การใช้เชื้อรา และแบคทีเรียที่เป็นประโยชน์

สำหรับการป้องกัน และยับยั้งการแพร่ระบาดของโรคราน้ำค้างโดยไม่ใช้สารเคมี คือการใช้ชีวภัณฑ์จำพวกแบคทีเรีย หรือเชื้อราปฏิปักษ์ เช่น แบคทีเรียบาซิลลัส และเชื้อราไตรโคเดอร์มา การใช้สารชีวภัณฑ์เหล่านี้ควรที่จะใช้เพื่อป้องกัน หรือพืชเริ่มมีอาการในระยะแรก หมั่นฉีดพ่นทุกๆ 3 วัน เพื่อจำกัดการแพร่กระจายของเชื้อโรค อย่างไรก็ตามควรมีการจัดการแปลงปลูกไม่ให้อยู่ในสภาพที่เหมาะแก่การเกิดโรคร่วมกับการใช้สารชีวภัณฑ์